Fotografując krajobraz warto się zastanowić, czy zamiast szerokiego kąta, nie lepiej użyć teleobiektywu, by skupić się na detalach sceny
Podkreślając najbardziej efektowne szczegóły, można łatwo uzyskać bardzo mocną kompozycję. Pracując z teleobiektywem, należy wyznawać zasadę "im mniej, tym lepiej". Kompozycja powinna być prosta, ale skupiona wokół wyrazistej części krajobrazu, tej, która robi największe wrażenie. Nie ma żadnych żelaznych zasad dotyczących tego, kiedy lepiej przestawić się na długi lub krótki obiektyw. Krajobrazy, które dobrze układają się w teleobiektywie, to te zawierające konkretne elementy kompozycyjne, które można ładnie ze sobą zgrać. Może to być linia drzew, wyizolowany budynek, betonowe mury, czy wijąca się rzeka, wierzchołki gór lub ciekawe wzory na polu i wszelkiego rodzaju kontrasty, gra światła i cienia.
Przy tego typu ujęciach należy w scenie szukać mocnych elementów, punktu, który przyciągnie wzrok i wywrze jakieś wrażanie na widzach. Mając takie części składowe, można ułożyć je w ładną kompozycję.
Jakiego sprzętu potrzebujecie? Świetnie sprawdzi się nawet amatorski zoom o zakresie zbliżonym do 70-300 mm. Nasz obiekt będzie zazwyczaj statyczny, dlatego nie musi to być superszybki, bardzo jasny, a co za tym idzie, również drogi obiektyw. Z pewnością nie obejdziecie się bez stabilnego statywu, zdalny pilot do wyzwalania migawki też może się przydać. Teraz potrzebujecie już tylko odpowiedniego widoku.
|
Foto
|
O czym trzeba pamiętać fotografując krajobraz za pomocą teleobiektywu
|
Główną zaletą fotografowania za pomocą obiektywu tele jest łatwość, z jaką można znaleźć coś ciekawego w odległym punkcie krajobrazu. Dąb sfotografowany za pomocą obiektywu 28 mm otoczony będzie bałaganem w postaci gospodarstwa z budynkami, szarego nieba, natomiast gdy podejdziemy do tematu za pomocą obiektywu tele, można drzewo ładnie wyizolować i stworzyć naprawdę dobre zdjęcie dosłownie z niczego. Miejcie to na uwadze w czasie swoich podróży i starajcie się notować potencjalne obiekty zainteresowania. Następnie, gdy czas i warunki pogodowe będą sprzyjać fotografowaniu, powróćcie w to miejsce i zróbcie zdjęcia.
Podobnie jak z tradycyjnymi zdjęciami krajobrazowymi, kluczem jest światło, choć jeśli macie naprawdę ciekawy obiekt, możecie z dobrymi skutkami fotografować praktycznie w każdych warunkach. Większość zdjęć wykonanych obiektywem szerokokątnym robiona jest w czasie tzw. złotych godzin wschodu lub zachodu słońca, ale przy teleobiektywie nie musicie na nie czekać. Nawet przy płaskim świetle możecie wykonać znakomite zdjęcia, wolne od przesadnego kontrastu i pełne szczegółów. Gdy mocno przybliżycie, możecie wykluczyć z kadru niebo, które w szary dzień jest zupełnie nieinteresujące.
Wielkość otworu przysłony decydować będzie o tym, jak wiele planów zdjęcia będzie wyraźnych. Fotografowanie długim obiektywem sprawia, że głębia ostrości dodatkowo się zmniejsza, tak więc by rozszerzyć płaszczyznę ostrości, konieczne może być przymknięcie przysłony do f/16 lub f/22. Jednak faktem jest też, że głębia ostrości wzrasta wraz z odległością od fotografowanego obiektu, dlatego oba te czynniki mogą się nawzajem niwelować. Alternatywnie, gdy chcecie się skupić na konkretnym elemencie sceny, powinniście dążyć do uzyskania selektywnej ostrości. Gdy fotografujecie z maksymalnie otwartą przysłoną, pierwszy i ostatni plan będą zazwyczaj poza płaszczyzną ostrości, dzięki czemu główny bohater zdjęcia będzie się na nim ładnie wyróżniał.
Gdy fotografujecie krajobrazy za pomocą teleobiektywu, kluczem do Waszego sukcesu jest kompozycja, dlatego pamiętajcie, by zwrócić na nią należytą uwagę. Zazwyczaj zdjęcie komponujemy intuicyjnie, ale mimo wszystko trzeba zastanowić się nad kilkoma rzeczami.
Jedną z tak zwanych reguł odnoszących się do kompozycji jest zasada trójpodziału, według której zdjęcie podzielone jest równo czterema liniami: dwiema pionowymi i poziomymi. Dlatego aranżując przestrzeń w kadrze, starajcie się uchwycić główne elementy tak, by znajdowały się na ich przecięciu, a kolejne plany biegły wzdłuż linii. Dobrym sposobem jest ustawienie dwóch elementów wzdłuż przeciwległych linii pionowych (lub poziomych, w zależności od koncepcji).
Zoom w obiektywie daje dużą elastyczność i pozwala decydować o tym, co zostanie zawarte w kadrze, a co zostanie z niego wyłączone. Niewielkie nawet zmiany ogniskowej mogą totalnie zmienić wymowę zdjęcia, dlatego za każdym razem dokładnie sprawdzajcie co znajduje się przy krawędziach kadru i miejcie oko na wkradające się w kadr gałęzie czy placki szarego nieba. Spróbujcie wykadrować tak, by zostawić wokół kadru ramkę, by nie obcinać żadnych drzew, gałęzi.
