Kiedy jesteś blisko domu, możesz eksperymentować z większym zestawem sprzętu, ale jeżeli, chcesz dotrzeć w odległe miejsce, powinieneś zabrać ze sobą tylko najpotrzebniejsze rzeczy. Oczywiście, można wydać masę pieniędzy na specjalistyczny sprzęt do astrofotografii, ale można też zacząć z nią przygodę, dysponując tylko podstawowym wyposażeniem.
|
Foto
|
5 złotych zasad w astrofotografii
- Zadbaj o swoje bezpieczeństwo. Powiedz komuś, dokąd się wybierasz, a jeszcze lepiej – jeśli masz taką możliwość – nie idź na sesję sam. Miej zawsze przy sobie w pełni naładowany telefon i starannie zaplanuj trasę.
- Sprawdź prognozę pogody. Nie ma większego sensu wybierania się w teren, jeśli powietrze nie jest krystalicznie czyste, jednak pogoda i tak zawsze może się zmienić, więc upewnij się, że prognoza jest dobra.
- Szukaj ciemnego nieba. Naprawdę ciemne niebo, pozbawione poświaty pochodzącej z terenów zurbanizowanych pozwala uchwycić znacznie więcej szczegółów. Na stronie www. lightpollutionmap.info możesz znaleźć tereny w Twojej najbliższej okolicy, które nie są zanieczyszczone przez światła miasta.
- Ciepło się ubierz. Z wyjątkiem bardzo ciepłych nocy, zazwyczaj powinieneś się ubierać tak samo, jak na sesję w zimie. Nie zaszkodzi też zabrać ze sobą termosu z kawą.
- Miej zapasowy akumulator. Nie zapomnij włożyć do torby zapasowych baterii – rejestrowanie serii długich ekspozycji bardzo szybko rozładowuje ogniwa.
|
- Statyw
Statyw jest oczywistym i koniecznym elementem wyposażenia przy fotografowaniu z użyciem długich ekspozycji, ale w tym przypadku musi być on tak stabilny i sztywny, jak tylko to możliwe. Nawet najdrobniejsze drgania aparatu będą bardzo łatwo zauważalne podczas oglądania zdjęć.
- Aparat
Obecnie nawet proste aparaty pozwalają wykonywać dobre zdjęcia nocne. Niemniej korpusy pełnoklatkowe o niezbyt dużej liczbie pikseli nadal dają zdjęcia o najniższym poziomie zaszumienia, nawet przy stosowaniu wyższych wartości ISO, z których będziesz korzystał.
- Obiektyw
Używanie obiektywu szerokokątnego pozwoli Ci uchwycić wiele oszałamiających widoków nocnego nieba, jednocześnie umożliwiając zmieszczenie w kadrze krajobrazu. Najlepiej by było to szkło jak najjaśniejsze; im większy maksymalny otwór względny obiektywu, tym więcej światła może dotrzeć do aparatu.
- Latarka czołowa
Czołówka pozwala zachować swobodne ręce podczas operowania aparatem, a także przydaje się do pomalowania światłem pierwszego planu. Użycie modelu z czerwonym światłem pomoże Ci zachować wzrok przyzwyczajony do ciemności, pozwalając zobaczyć więcej szczegółów słabiej świecących obiektów.
- Wężyk spustowy
Naciskanie przycisku na aparacie wywołuje drgania i zamienia gwiazdy na zdjęciu w konfetti. Najlepiej jest zatem odsunąć się od korpusu, a do wyzwolenia migawki użyć zdalnego wyzwalacza. Jeśli go nie masz, możesz zamiast niego skorzystać z funkcji samowyzwalacza z dwusekundowym opóźnieniem.
- Ciepła odzież
W zimie, kiedy niebo jest bezchmurne, temperatura może bardzo szybko spadać. Nie marznąc, można cierpliwie czekać idealne warunki do zrobienia zdjęcia i się na tym, by fotografować w sposób twórczy. Kilka warstw odzieży z wełny merynosów i kurtka puchowa pozwolą Ci spędzić wiele godzin na mrozie.
- Grzałki podnoszące temperaturę optyki
Specyficznym dla fotografii nocnej problemem jest osadzająca się na obiektywie rosa. Może się ona pojawić, gdy spadnie temperatura tubusu (podobnie jak na przedniej szybie samochodu, gdy zaparkujesz auto pod chmurką). Obiektyw można ogrzewać na wiele sposobów, ale najlepszym rozwiązaniem są opaski z grzałką. Są one specjalnie zaprojektowane do tego celu, choć wymagają zasilana z baterii 12V.
By zrobić pierwsze kroki w dziedzinie astrofotografii, musisz nauczyć się kontrolować te cztery parametry
1. Czas ekspozycji: dlaczego „zasada 500” pomaga obliczyć właściwy czas naświetlania
Jeśli czas ekspozycji będzie zbyt długi, gwiazdy na zdjęciu zaczną się przemieszczać ze względu na ruch obrotowy Ziemi. Zatem aby obliczyć wartość czasu otwarcia migawki, stosuje się „zasadę 500”. Chcąc uzyskać bezpieczny czas naświetlania, wystarczy podzielić tę liczbę przez długość ogniskowej obiektywu (jeżeli Twój aparat ma matrycą formatu APS-C, użyj zamiast 500 liczby 300).
2. Przysłona: używaj jak największego otworu względnego
Będziesz potrzebował obiektywu o jasności co najmniej f/2,8, aby zacząć uzyskiwać dobrze odwzorowane szczegóły słabiej świecących obiektów, takich jak Droga Mleczna. Jeśli używasz obiektywu stałoogniskowego, który jest jeszcze jaśniejszy, np. ma stały otwór względny f/1,4, możesz przymknąć go do wartości f/2,8, aby uzyskać lepszą ostrość w całym kadrze i zmniejszyć komę (rodzaj aberracji obiektywu) w narożnikach kadru.
3. Czułość matrycy: znajdź optymalną wartość ISO
Po wyliczeniu czasu otwarcia migawki i ustawieniu szerokootwartej przysłony należy dobrać czułość matrycy. Przeważnie korzystać będziesz z wartości z przedziału od ISO 1600 do ISO 12 800. Zdjęcia wykonywane z użyciem wysokiej czułości matrycy będą mocno zaszumione, dlatego warto przetestować wszystkie dostępne ustawienia, by znaleźć dla danego aparatu granicę, której nie należy przekraczać.
4. Ekspozycja: zrób jak najlepsze zdjęcie od razu podczas jego wykonywania
Próba ratowania ujęć poprzez rozjaśnianie cieni i zwiększanie ekspozycji w postprodukcji sprawia, że zdjęcia są bardziej zaszumione. Chociaż może wydawać się to sprzeczne z intuicją, podniesienie czułości matrycy może obniżyć poziom zaszumienia obrazu, jeśli pozwoli to uzyskać lepszą ekspozycję. Aby mieć pewność, że cienie nie zostaną niedoświetlone, po wykonaniu zdjęcia obejrzyj histogram.
